De Dutch Mountain Trail met hond: vijf dagen backpacken in Zuid-Limburg

Vorige week liep ik met een groepje van drie mensen en twee honden de Dutch Mountain Trail. Voor wie deze trail nog niet kent: het is een route van 101 kilometer door het zuidelijkste puntje van Limburg, over de 7 hoogste toppen van Nederland. Je start bij station Eygelshoven en eindigt bij station Maastricht. De route slingert in een grote W-vorm door het landschap, over glooiende heuvels, door bossen en langs beekjes. In totaal maak je zo’n 1800 hoogtemeters, wat voor een route in Nederland veel is.

De Dutch Mountain Trail is in 2020 bedacht, ter gelegenheid van de tiende editie het Dutch Mountain Film Festival, en is in korte tijd erg populair geworden. Toen wij liepen was het gelukkig nog rustig op de trail, maar het lijkt de komende tijd erg druk te gaan worden. De route is nog niet goed gemarkeerd. Hier en daar zie je wel een blauw/witte sticker, maar op veel cruciale punten ontbreekt de markering volledig. Wij liepen daarom op GPX. Je kunt dit bestand gratis downloaden van de website van het DMFF.

• 

Wij hadden de route opgedeeld in vijf etappes. Dat leek ons qua afstand haalbaar met volle bepakking en twee honden in de groep. In de praktijk was het best pittig, omdat we voor de overnachtingsplekken steeds een paar kilometer van de route moesten afwijken. Hierdoor liepen we dagelijks gemiddeld 23 kilometer, waar we zo’n 8 uur over deden, inclusief pauzes. Wandelen in het voorseizoen was weliswaar rustig, maar het betekende ook dat nog niet alle campings open waren. Hierdoor konden we niet alle nachten kamperen, en hebben we de eerste nacht in een B&B geslapen. De laatste nacht waren we uitgenodigd bij mensen thuis.

• 

• 

• 

Dag 1 – Van station Eygelshoven naar Mamelis – 25 km

De Dutch Mountain Trail begint bij station Eygelshoven. Naast dit kleine stationnetje ligt een parkeerplaats waar je gratis kunt parkeren. De tocht begon meteen leuk, met een gevarieerd pad dat omhoog en omlaag slingerde. Al snel kom je bij de eerste summit: de Wilhelminaberg. Voor de wintersporters onder ons: op deze berg is SnowWorld gebouwd. Het pad omhoog is vrij steil, en zal bij regenachtig weer erg glibberig zijn. Wij hadden daar gelukkig geen last van, wij liepen al vanaf de eerste kilometer in onze T-shirts, alsof het hoogzomer was! Vanwege werkzaamheden op de berg konden we niet helemaal tot de top wandelen. We liepen dus aan de andere kant van de berg weer naar beneden, waar als een soort oase restaurant Pirandello verscheen, precies toen we zin kregen in koffie.

Na de koffie en pecannotencake liepen we verder langs en door Kerkrade. Dit vonden we een minder leuk stuk. Veel wegen, weinig natuur, en vrij druk bewandelde paden. Pas na 11 kilometer, vanaf de Duitse grens, wordt het weer wat rustiger. Je wandelt door weilanden, langs windmolens en langs klein dorpjes zoals Horbach, Bocholtz en Orsbach. Bij Orsbach verlieten wij de officiële trail voor een overnachting bij B&B Tante Toos in Mamelis, een schitterend plekje, zo’n anderhalve kilometer van de route.

• 

• 

• 

Dag 2 – Van Mamelis naar Eys – 23 km

Vanaf de B&B liepen we terug naar de route, en meteen door naar de tweede summit: de Schneeberg. De eerste top waar we schoenen aan de boom vonden :-). Na de Schneeberg daal je richting Vaals, even een wat drukker stukje, maar je loopt al vrij snel de stad weer uit richting de Vaalserberg. De Vaalserberg met het drielandenpunt is het hoogste punt van Nederland, maar is niet een van de 7 summits van de route. Maar het is natuurlijk wel een mooi punt om even een toeristische foto te maken!

Na de Vaalserberg loop je zo’n 10 kilometer door de bossen weer naar beneden. Hierbij kom je langs boscafé ’t Hijgend Hert, waar wij niet zijn gestopt, maar wat wel echt een aanrader schijnt te zijn! Het ligt een klein stukje van de route.

Toen we er na 16 kilometer wandelen achter kwamen dat het nog 12 kilometer was tot onze camping, kwamen we tot de conclusie dat dat teveel zou zijn voor de hondjes, en ook voor onszelf. We zijn daarom in Wahlwiller op de bus gestapt naar Gulpen, en vanuit Gulpen naar onze camping in Mingersborg. Het busnetwerk in Zuid-Limburg is heel goed. Er rijden bussen door bijna alle kleine dorpjes en je hoeft meestal niet langer dan een half uur te wachten. In Gulpen is een busstation van waaruit bussen in alle richtingen vertrekken.

Wij waren erg blij met de bus: het scheelde ons 6 kilometer wandelen, en we waren op deze manier rond etenstijd op de camping. De camping waar wij stonden was eigenlijk nog niet open, en er mochten eigenlijk ook geen honden op, maar na een mailtje waren we tóch welkom! Hierdoor hadden we een hele camping voor onszelf, inclusief een binnenruimte met een tafel, stoelen, en een waterkoker. Ongekende luxe 🙂 Als je zonder een hond de route wandelt, dan zou ik deze camping zeker aanraden.

• 

• 

• 

Dag 3 – Van Eys naar Hochcruts – 23 km

Na een koude, maar knusse nacht in onze tentjes stonden we op tijd op om weer met de bus naar de route te gaan. Tijdens de overstap in Gulpen kochten we snel broodjes en croissantjes bij de bakker, en bananen en hondensnacks voor de rest van de dag. We stapten vervolgens uit bij Eys, en begonnen de klim naar de volgende summit: de Eyserberg. De wandeling omhoog was schitterend, met uitzichten over het hele dal richting het zuiden. Na de Eyserberg daal je af naar Gulpen, om meteen weer te stijgen richting de Gulperberg. De vierde summit. Het was een beetje winderig op de top, maar we konden de picknickbankjes toch niet weerstaan.

Deze hele etappe was erg mooi. Steeds wisselende vergezichten, afwisselende paden door bos en over grasland, meanderende beekjes: we bleven foto’s maken :-). Deze dag liepen we maar liefst drie van de zeven summits: ’s middags liepen we nog de Hakkenberg op, bij een verrassend mooi, jong berkenbos.

We sliepen op boerderijcamping De Kloostermuur, ook weer een aanrader. De camping had alles wat we nodig hadden: een mooi veldje voor de tenten, een net sanitairgebouw en een zitje buiten waar we konden eten. We lieten deze avond ons eten bezorgen. Deels omdat we dan geen eten hoefden te dragen en klaar te maken, deels omdat er in Noorbeek een eetcafé Tinus zit, met een vegetarische maaltijdsalade “Tinus”. Voor wie het niet weet: mijn hond heet Tinus en ik ben vegetariër. Je begrijpt dat we dat teken niet konden negeren :-).

Toen we ’s avonds in onze tentjes lagen barstte er een regenstorm los waar de hele tent van schudde. Slapen zat er hierdoor nog even niet in, maar we konden wel allemaal lekker warm en droog te genieten van dit natuurgeweld.

• 

• 

• 

Dag 4 – Van Hoogcruts naar Eijsden – 20 km

Toen de wekker ging trok er weer precies een regenbui over ons heen, dus we sliepen wat langer uit dan gepland, geen straf! Na het ontbijt en nog een knuffelsessie met koe Carolientje 3 wandelden we terug naar de route. Ook deze dag was weer heel erg mooi. Een groot deel van de dag liepen we door België, door de voerstreek. Vandaag stond de zesde summit op het programma: de Kattenrot. De klim ernaartoe was leuk, je ziet het spoorviaduct bij Voeren vanaf grote hoogte, en het uitzicht wordt steeds weidser.

We raakten zoals elke dag onderweg aan de praat met allerlei mensen, want met twee honden met eigen rugzakjes val je wel op. We schoten dus niet erg op, maar hadden het wel erg naar ons zin!

Voor deze nacht waren we uitgenodigd om bij mensen thuis te komen overnachten. Ze wilden ons zelfs ophalen van de trail en brachten ons de dag erna naar een handig startpunt. Dit scheelde ons 8 kilometer omlopen, want het pontje bij Eijsden was uit de vaart in verband met corona. We hebben genoten van de gastvrijheid en de verhalen, het vuurtje in de tuin en de avondmaaltijd én ontbijtpannenkoekjes die ze voor ons maakten. Het waren echte trail angels!

• 

• 

• 

Dag 5 – Naar station Maastricht – 12,5 km

We hebben deze dag een alternatieve route gelopen, omdat we met de auto niet verder konden dan de Belgische grens. We hebben een rondje gelopen links om de Sint-Pietersberg heen, omhoog naar D’n Observant, de zevende en laatste summit van de Dutch Mountail Trail. Daarna daalden we af richting de ENCI-mergelgroeve. Het stukje langs de groeve, langs het chalet met verse wafels, is verboden voor honden, dus we moesten een stuk doorlopen en langs de Maas richting het noorden wandelen. Als we dit hadden geweten waren we hoger gebleven, en waren we via de westkant bovenlangs de groeve gewandeld.

Vanaf station Maastricht pakten we de trein terug naar station Eygelshoven, waar onze auto’s stonden. Dat is een ritje van ongeveer drie kwartier. Toen zat het avontuur er echt op, en reden we terug richting het westen van het land.

We hebben genoten van de trail: van het weer, van de mensen onderweg, het eten, de gastvrijheid, de uitzichten overal.. Ik typ dit verslag een dag na thuiskomst, en ik heb nu al een beetje heimwee naar Limburg 🙂 Dus als je de Dutch Mountain Trail (met hond) nog op de planning hebt staan: heel erg veel plezier! Mocht je nog vragen hebben, stel ze gerust.

• 

• 

• 

Praktische info voor de Dutch Mountain Trail met hond

Wil je de Dutch Mountain Trail met hond gaan lopen? Dan heb ik hieronder nog wat praktische info voor je:

• De Dutch Mountain Trail is toegankelijk voor honden, behalve het laatste stukje bij de ENCI-groeve.
• De route is goed te bewandelen met hond. Hier en daar zijn de paden smal en/of steil, je moet het tempo van je hond dus wel onder controle hebben.
• Je komt een aantal draaihekjes tegen, ook wel stegelkes genoemd, die voor grote honden misschien uitdagend zijn. Ook als je hond met een rugzakje loopt is het soms wat krap. Kleine honden kunnen er gewoon onderdoor lopen, of je tilt ze eroverheen.
• Je komt door een paar losloopgebieden, maar op het grootste deel van de route moet je hond zijn aangelijnd. Ik hoop dat iedereen die regel respecteert, want zo blijft het mogelijk om de Dutch Mountain Trail met hond te wandelen.
• Op dag 2 kwamen we niet zoveel water tegen onderweg, maar de andere dagen waren er veel beekjes waar de honden uit konden drinken en in konden afkoelen.
• Met volle bepakking en honden waren de etappes pittig qua afstand. We liepen elke dag ruim 20 kilometer, en hadden de laatste dag ook 22 kilometer moeten lopen als we niet voor die alternatieve route hadden gekozen. Als je de tocht ontspannen wilt lopen, overdag uitgebreid wilt pauzeren en lunchen en rustig wilt genieten onderweg, dan kun je ervoor kiezen om de route in zes dagen op te splitsen. Je kunt dan ergens een korte etappe inbouwen.

Een uitgebreider verslag met filmpjes en anekdotes vind je trouwens in mijn stories op Instagram! In mijn profiel vind je een hoogtepunt ‘DMT’ waar ze allemaal in staan.

Wil jij de Dutch Mountain Trail met hond gaan lopen? En wil je daarbij ook kamperen? Dan heb je misschien wat aan mijn gratis paklijst! Daarin staat precies wat je mee moet nemen op een avontuur als dit.