Hesters leven is één-en-al avontuur: ze woont samen met haar hond Lady in een camper en reist al werkende (of werkt al reizende) door Europa. Voordat podenco Lady en de camper (Le Bus Magique) in haar leven kwamen, woonde ze samen met hond Chica in Friesland. Ook met Chica beleefde ze avonturen, zo deden ze samen mee aan de Fjällräven Classic in Zweeds Lapland, trokken ze wandelend door de Alpen en maakten ze samen een roadtrip door Spanje, waar Chica ook vandaan komt.
Hester: “Chica was mijn eerste hond en we hebben samen zoveel toffe avonturen beleefd! Dit verhaal gaat over de fietsvakantie die ik samen met Chica maakte, inmiddels bijna 10 jaar geleden. We zijn samen – ik op het zadel en Chica in de fietskar – vertrokken vanuit Leeuwarden (waar we toen woonden) met als bestemming, heel ambitieus, Barcelona.”
In de serie ‘Avonturiers aan het woord‘ vertellen mensen over de avonturen die zij met hun hond hebben beleefd. Van hiken en kamperen tot kanoën en camperen: ervaren avonturiers vertellen hoe zij de voorbereiding hebben aangepakt, wat er goed/niet goed ging en wat ze de volgende keer anders zouden doen. Laat je inspireren en begin met dromen over het volgende avontuur met je hond!
Nou, Barcelona hebben we niet gehaald, we zijn tot België gekomen. Maar het was wel een geweldig avontuur! Bijna een maand lang hebben we het veranderende landschap bewonderd vanaf de fiets/vanuit de kar.
Je ziet het landschap veranderen
Ik kijk met heel veel plezier terug op deze reis. Met een fietstempo zie je het landschap om je heen snel veranderen, dat vond ik onwijs leuk. Dat was een nieuwe ervaring voor ons, want we gingen meestal wandelend op avontuur. We deden het rustig aan, zo’n 50 à 60 km per dag. We hadden gelukkig goed weer, dat maakte het heel goed te doen. Chica liep af en toe los op stukjes waar dat kon (dan fietste ik natuurlijk langzaam) en andere stukken lette ze goed op vanuit de DoggyRide. Het was precies zo leuk als ik had verwacht 🙂
Bijna alles ging goed..
Eigenlijk ging alles best goed. We zijn geen problemen tegengekomen. Er ging niks kapot, nog geen lekke band. Ik had één ding over het hoofd gezien en dat was het moment waarop we vertrokken. Dat was in september. Ik was in juni afgestudeerd, kon in de zomer bij mijn stage-adres blijven werken en daarna had ik in principe geen verplichtingen meer. Ik besloot dus begin september op fietsvakantie te gaan. Ik had er alleen niet zo bij stilgestaan dat begin oktober de meeste campings sluiten. Dat maakte de reis vanaf dat moment een stuk moeilijker en dat is ook de voornaamste reden dat we niet door zijn gefietst; we konden bijna geen overnachtingsplekjes meer vinden.
Wennen aan de fietskar
Het plan om na mijn studie op fietsvakantie te gaan had ik al een tijdje. Ik heb ook behoorlijk lang de tijd gehad en genomen om ons voor te bereiden. Het belangrijkste was uiteraard dat Chica zich op haar gemak voelde in de hondenkar. Ik had al een hondenkar, een goedkope, ooit eens via Marktplaats van iemand overgenomen en eigenlijk nooit serieus gebruikt. Toen dit plan geboren was, ben ik gaan kijken naar een beter exemplaar en heb ik een DoggyRide Novel aangeschaft. Dat was echt een goede keus. Het is een super fijne kar, relatief licht, de verschillende onderdelen, zoals de bevestigingsstang en de wielen, zijn er gemakkelijk af te halen. De ‘raampjes’ zijn van stevig materiaal dat bestand is tegen hondennageltjes.
Ik ben al snel begonnen met Chica hieraan te laten wennen, heel geleidelijk. De kar stond eerst in de woonkamer, zonder de wielen (zodat hij niet wiebelt). Vervolgens heb ik de wielen eronder gezet, zodat ze kon wennen aan het gevoel. Toen dat allemaal goed ging hebben we de kar mee naar buiten genomen. Eerst maar eens achter de fiets gehangen met Chica lopend erbij, zodat ze kon wennen aan de aanwezigheid van de kar. Vervolgens zat ze in de kar terwijl ik met de fiets liep. Tot slot zijn we stukjes gaan fietsen. We hebben het echt stapje voor stapje en heel rustig opgebouwd, zoals je alle nieuwe dingen met honden eigenlijk rustig moet opbouwen.
Overige voorbereiding
Verder hoefde Chica niks nieuws te leren. Aan kamperen was ze al gewend, we hadden al vaker wandelvakanties en meerdaagse trektochten gemaakt. Zelf had ik nog wel enige voorbereiding nodig. Ik kocht een fijne fiets en ben gaan trainen op langere afstanden. Omdat we tijdens de fietsvakantie geen extreem lange afstanden fietsen was het allemaal heel goed te doen en heb ik onderweg nergens last van gehad.
Benodigde spullen
Het belangrijkste was natuurlijk de fietskar. Verder had ik voor Chica de standaarddingetjes: een tuigje en halsband met naamplaatje, riem, lichtgewicht voerbakje. In de DoggyRide zit een memory foam matrasje waar ze ook in de tent op kon slapen. Voor de zekerheid had ze ook nog een slaapzakje mee (een oude Fjällräven-slaapzak die mijn toenmalige schoonmoeder had aangepast op Chica’s formaat, superschattig). Chica kreeg altijd vers vlees, maar dat is tijdens zo’n tocht natuurlijk niet praktisch. Ik had voor haar een voorraadje K9 Natural mee; gevriesdroogde vleesmaaltijden waar je alleen water aan hoeft toe te voegen. Het voordeel daarvan is ook dat het heel lichtgewicht is. We sliepen samen in ons Vaudé-tentje (Hogan UL 2-persoons, rib uit mijn lijf destijds, maar een heerlijk tentje, ik gebruik hem nog steeds). Mijn fiets was voorzien van bagagedragers voor en achter met waterdichte Ortlieb-fietstassen. Voor mijzelf had ik lichtgewicht en sneldrogende fietskleding mee waar je ook gewoon een beetje normaal in kon rondlopen (dus niet zo’n strak wielrenpakje ;-)).
Verbeterpuntjes?
Als ik het nog een keer zou doen, zou ik onderweg nog meer rust nemen. Ik had toch onderschat hoe vermoeiend het voor Chica was om in de hondenfietskar te zitten. Ze hoefde die stukken niet te lopen, maar was toch wakker, keek naar buiten en kreeg alle prikkels mee. Extra rustdagen waren achteraf beter geweest.
Plannen voor de toekomst
Bovenaan mijn wish-list staat de GR10: de Pyreneeën doorkruisen van de Atlantische kust naar de Middellandse zee. Een tocht van ongeveer 866 kilometer door de Franse bergen. Chica is er helaas niet meer, maar mijn hond Lady is ook altijd in voor leuke avonturen en die heeft zich al aangemeld als vrijwillig reisgenootje.
Benieuwd naar de belevenissen van Hester en Lady deze zomer? Je kunt hen volgen en contacten via Le Bus Magique en Lady the Podenco op Instagram.
Lees ook de andere verhalen uit de serie ‘Avonturiers aan het woord‘.
0 reacties