Is jouw hond geschikt om mee te gaan op een backpacktocht? (beoordeel het zelf aan de hand van deze 9 kenmerken)

Je vindt wandelen leuk, je houdt van kamperen, en je hebt een hond. Logisch dus dat je graag wilt gaan backpacken met je hond. Maar doe je je hond daar wel zo’n plezier mee?

Niet alle honden zijn geschikt om mee te gaan op een trektocht. Zowel fysiek als mentaal zijn er kenmerken die een hond meer of juist minder geschikt maken om mee te gaan backpacken. Over die kenmerken vertel ik in dit blog, zodat je zelf kunt bepalen of jouw hond geschikt is om mee te gaan op je volgende backpacktocht.

Kenmerk #1: leeftijd

Eens in de zoveel tijd staat er een bericht in de krant over een man van 85 die succesvol een marathon heeft gelopen. Dat kán natuurlijk. Leeftijd zegt niet alles. Maar het feit dat het in de krant komt zegt wel iets. Het is uitzonderlijk. Zo is het ook met honden. Er zijn vast honden van 13 jaar die zonder problemen een bergtocht kunnen uitwandelen. Maar dat is dan wel bijzonder.

Een hond gaat ongeveer tussen de 6 en 9 jaar over van jong naar oud. Grote honden zijn eerder oud dan kleine honden. Is je hond ouder dan 9 jaar? Dan speelt leeftijd sowieso een rol en raad ik je aan om goed te letten op ouderdomsverschijnselen. Hij kan misschien niet alles meer, loopt langzamer en hij houdt activiteiten minder lang vol. Backpacken kan misschien nog wel, maar loop niet teveel dagen achter elkaar, wandel minder lange etappes en plan meer rustmomenten op een dag. Kortom, houd rekening met je bejaarde wandelmaatje.

Is je hond juist nog heel jong en nog niet volgroeid? Dan kun je nog niet lang achter elkaar wandelen. Doe je dat wel, dan kan dat blijvende schade veroorzaken. Dat wil je niet. Vanaf 1 jaar kunnen de meeste honden wat meer worden belast. Let er wel weer op dat grote honden later zijn uitgegroeid dan kleine hondjes.  Lees meer over belasting bij opgroeiende honden in dit artikel op doggo.nl.

Bouw de training langzaam op en ga pas op een echte tocht als je zeker weet dat je hond het aankan. Intussen kun je zelf natuurlijk alvast aan de gang met het plannen van de tocht en het uitzoeken van spullen, zodat jullie er straks allebei helemaal klaar voor zijn.

Kenmerk #2: gewicht

Iemand vertelde me een tijdje geleden dat ze wilde gaan backpacken met haar hond, omdat haar hond een beetje te dik was. Ze dacht dat backpacken ging helpen om haar hond te laten afvallen.

Feitelijk is dat natuurlijk zo. Met lange wandeltochten verbrandt je hond veel energie, en als je hem dan niet méér voer geeft, dan valt hij af.

Maar dat is niet de bedoeling van backpacken. Je geeft je hond niet een optimale ervaring als je hem extra kilo’s laat meezeulen op een trektocht. Daarbij kan het ook gevaarlijk zijn: door het extra gewicht moet zijn hart veel harder werken en kunnen gewrichten sneller slijten. Dat kan tot chronische aandoeningen leiden.

Heeft je hond overgewicht? Werk er dan eerst aan om hem op een goed gewicht te krijgen. Vraag je dierenarts om hulp als je niet weet hoe je dat aanpakt. 

Kenmerk #3: formaat

Je kunt met elk formaat hond op pad, maar het formaat heeft wel invloed op je tocht. Hoe groter je hond is, hoe groter en zwaarder de spullen zijn die je voor hem mee moet nemen.

Een teckel past er altijd nog wel bij in je tentje, maar ga je met een Newfoundlander op pad, dan moet je tent een maatje groter zijn. Een grote hond heeft ook een grote regenjas, en een groot kleed om op te liggen. En hij eet grote porties voer: nog meer gewicht in jouw backpack. Als je het allemaal kunt tillen is een grote hond geen probleem, maar het kán dus dat je hond daardoor minder geschikt is om met je mee te gaan backpacken.

Kenmerk #4: vacht

Ik heb het hier niet over haren in je tent, want die komen er sowieso. Daar moet je mee kunnen dealen.

De vacht van je hond kan invloed hebben op je bestemming en op het seizoen waarin je gaat backpacken. Kort- en gladharige honden kunnen bijvoorbeeld over het algemeen iets minder goed tegen zowel warmte als kou. Wandel met deze honden dus in niet al te extreme omstandigheden.

Heeft je hond een ondervacht? Dan kan hij zichzelf vaak goed afkoelen én warmhouden. Erg handig op een trektocht met wisselende temperaturen. Let wel op: niet alle honden met een ondervacht kunnen alle temperaturen aan. Een Husky en een Alaskan Malamute hebben ook een ondervacht, maar zijn gebouwd op slapen in de sneeuw. Een backpacktocht bij zomerse temperaturen is dan geen goed idee.

Heeft je hond een vacht die regelmatig verzorging nodig heeft, zoals de vacht van een labradoodle of een briard? Regel dan een knipbeurt vlak voor vertrek, zodat er geen haren voor zijn ogen hangen of lang haar tussen zijn tenen zit. Daar blijven takjes en zand in vastzitten, erg onhandig tijdens een lange tocht.

Kenmerk #5: conditie

Je wilt natuurlijk dat je hond het naar zijn zin heeft tijdens het backpacken. Dat hij kan genieten van de tocht. Dat lukt niet als hij snel vermoeid raakt. Zelf geniet je ook niet meer van een wandeling als je eigenlijk te moe bent om nog een stap te zetten. Daarom is het belangrijk dat je hond de backpacktocht fysiek goed aankan. Moe zijn aan het einde van de dag is niet erg, dat ben jij ook, maar hij moet niet uitgeput zijn. 

Kan je hond op dit moment nog niet probleemloos 15 kilometer lopen op een dag? Dan is hij nu nog niet geschikt om mee te gaan backpacken. Het goede nieuws is dat je dit kenmerk kunt verbeteren. Tijd om te gaan trainen dus. Begin gewoon met het langzaam opbouwen van de wandelafstanden en kijk hoe je hond hierop reageert.

In deel 5 van deze blogserie vertel ik meer over hoe je traint voor een backpacktocht. Het gaat dan trouwens niet alleen over conditie opbouwen, maar ook over wennen aan de gebeurtenissen tijdens een trektocht.

Kenmerk #6: (chronische) aandoeningen

Sommige honden hebben een aandoening waardoor ze minder geschikt zijn voor een backpacktocht. Denk bijvoorbeeld aan artrose en heupdysplasie. Een hond met pijnlijke gewrichten doe je geen plezier met lange wandeltochten.

Een gezond en goed functionerend hart is een must. Een hond met een hartafwijking neem je liever niet mee op een meerdaagse tocht. Zeker niet als je in een afgelegen gebied gaat wandelen, ver weg van een dierenarts.

Aandoeningen waarvoor je hond, soms dagelijks, medicijnen moet slikken kunnen ook een belemmering vormen. Denk aan epilepsie, auto-immuunziektes en zware allergieën. Ga je op pad in bewoond gebied, blijf je niet lang weg, en is de ziekte beheersbaar met medicijnen? Dan kan je hond misschien wel mee. Bij epilepsie en allergieën moet je je wel extra goed voorbereiden op wat jullie onderweg gaan tegenkomen. Vermijd gebieden die die ziektes kunnen triggeren. Heeft je hond een (chronische) aandoening, maar wil je toch graag een keer backpacken? Overleg dan altijd met je dierenarts.

Sommige rassen hebben aandoeningen of aanleg voor aandoeningen waardoor ze minder geschikt zijn om mee te gaan op een backpacktocht. Hondenrassen met korte snuiten, zoals mopshondjes, boxers en bulldogs, hebben bijvoorbeeld vaak problemen met ademen, waardoor ze een verminderd uithoudingsvermogen hebben en hun warmte niet goed kwijt kunnen. Hierdoor lopen ze een hoger risico op oververhitting. Andere rassen, zoals Duitse herders en labradors, zijn gevoelig voor heupproblemen. Bij deze honden is het extra belangrijk om veel aandacht te besteden aan spieropbouw voordat je ze meeneemt op avontuur.

Kenmerk #7: blessures

In augustus vorig jaar werd Tinus in z’n lies gebeten door een andere hond. De wond was zo diep dat hij moest worden gehecht, en er werd een drain geplaatst. We mochten nog maar 10 minuten achter elkaar wandelen. Dat was een uitdaging, en het was stom. Wat het extra vervelend maakte, was dat we die week naar de Veluwe zouden gaan om een paar dagen te backpacken. Dat ging dus niet door.

Hoe vervelend ook, als je hond blessures heeft kun je niet op pad. Ook al ben je zelf topfit en had je je maanden op deze tocht verheugd. You’re in this together. Je kunt er natuurlijk voor kiezen om je hond thuis te laten en alleen op pad te gaan. Maar je leest een blog over backpacken met je hond. Backpacken zonder je hond is gewoon… niet zo leuk. 

Kenmerk #8: karakter

Een loyale, op jou gerichte, sociale, moedige, zekere, flexibele, stabiele, speelse, vriendelijke en intelligente hond. Dat is de ideale backpackhond. Precíes mijn hond Tinus die ik hier omschrijf. Ehhm, nee. Je hond hoeft natuurlijk niet al deze karaktereigenschappen te bezitten om mee te kunnen op een backpacktocht. Maar ze zijn wel handig.

Mínder handige karaktereigenschappen voor een backpackhond zijn bijvoorbeeld waaksheid en veel blaffen, daar doe je je medekampeerders geen plezier mee. Is je hond heel verdedigend richting andere mensen of honden? Dat hoeft geen probleem te zijn als je in je eentje een backpacktocht loopt zonder veel andere mensen of honden tegen te komen. Loop je in een groep, dan is dit niet zo’n fijne karaktertrek. Heeft je hond een groot jachtinstinct? Met een stevige lijn en een goed tuig kun je gewoon op pad, maar loslopen is er dan niet bij. En ook bij je slaapplek zul je je hond altijd in de gaten moeten houden.

Kenmerk #9: mentale gesteldheid 

Dit kenmerk hangt deels samen met het karakter van je hond, maar hier heb ik het over honden die niet altijd blij en moedig en speels zijn. Die mentaal wat minder stabiel zijn. Angstige honden bijvoorbeeld, of nerveuze, of allebei. Voor deze honden is een backpacktocht één grote bron van prikkels. Het is niet per definitie zo dat je deze honden niet mee kunt nemen op een trektocht, maar je moet ze wel extra goed in de gaten houden, en meer rust nemen als ze dat nodig hebben.

Bij Tinus letten we er altijd goed op dat hij ‘s avonds rustig alle prikkels van de dag kan verwerken. Als hij buiten ligt blijft hij waakzaam en houdt alles in de gaten wat beweegt. Dat put hem uit. Daarom leggen we hem vaak al in de tent als wij zelf nog buiten zitten. De tent sluit alle prikkels buiten, en zo kan hij tot rust komen en bijslapen. 

Als je gaat backpacken met een mentaal minder stabiele hond, dan is het wel belangrijk dat jullie onderlinge band heel goed is. Dat je hond je helemaal vertrouwt en bij jou zijn rust vindt. Als dat eenmaal zo is, dan kun je hem meenemen op de mooiste avonturen.

Is je hond op basis van deze 9 kenmerken geschikt voor een backpacktocht? Mooi! Maar: ben jij wel geschikt om met hem op pad te gaan? Daarover schrijf ik in het volgende blog.