Sandra Ostendorf, 53 jaar, woont met haar jongste dochter, drie katten en grote vriendin Kenay, een Australian Shepherd van 5 jaar, in Almere. Ze heeft met Kenay verschillende sporten geprobeerd, maar aan hiken beleven ze beiden het meeste plezier: ‘Als ik aan kom met haar hiking tuig, dan is Kenay helemaal door het dolle.’
Sandra werkt 36 uur per week en staat elke ochtend extra vroeg op om een stuk met Kenay te wandelen voor ze naar haar werk gaat. Na werktijd is het weer tijd voor een lange wandeling samen. In het weekend lopen ze vaak routes van 15-20 km. Zo houden ze beiden een goede basisconditie, die ze uitbouwen in aanloop naar Grote Avonturen.
In de serie ‘Avonturiers aan het woord’ vertellen mensen over de avonturen die zij met hun hond hebben beleefd. Van hiken en kamperen tot kanoën en camperen: ervaren avonturiers vertellen hoe zij de voorbereiding hebben aangepakt, wat er goed/niet goed ging en wat ze de volgende keer anders zouden doen. Laat je inspireren en begin met dromen over het volgende avontuur met je hond!
Wel alle spullen, maar (nog) geen avontuur..
In juli 2020 zou ik naar Noorwegen gaan om een week door de Hardanger Vida te trekken. Helaas gooide corona roet in het eten. Dat zou mijn eerste echte backpack-avontuur worden waar ik alles al voor had aangeschaft. Een goede rugzak, een lichtgewicht tent van MSR (de Hubba Hubba NX, 2 pers.), slaapmat en slaapzak. En natuurlijk iets om water te koken voor de vriesdroogmaaltijden en dat is de Jetboil Zip geworden. Lekker compact en licht.
Voor Kenay heb ik een slaapmat van Ruffwear, een regenjas en een warme jas. Ze loopt altijd in een Ruffwear Webmaster tuig. Dat zit haar goed en door het handvat op de rug kan ik haar op moeilijke stukken begeleiden indien nodig. Daarnaast is het een tuig dat escape proof is, ze kan er dus niet uit glijden mocht ze een keer vallen.
Eten en veel laagjes kleding
Ik gebruik bij het backpacken en soms bij de dagwandelingen de maaltijden van LYO Food. Ik vind ze smakelijk en er is heel veel keus in de maaltijden. Kenay krijgt de brokken die ze altijd krijgt, maar wel twee keer meer dan wat ze normaal krijgt. Die energie heeft ze nodig.
Qua kleding heb ik de broeken van Revolution Race, waaronder ook een zip-off en ook een paar fleece-vesten van dat merk. Het ene wat dikker dan het andere. Verder een goede regenjas met een waterkolom van 15.000 mm. Deze blijft ook waterdicht met een zware rugzak op. Ik werk veel met laagjes, heb bij koud weer over het fleece-vest nog een dun donsjasje en indien nodig mijn regenjas. Voor mijn wandelingen in Nederland heb ik halfhoge schoenen van Lowa type A/B. Voor de wandelingen in het buitenland loop ik ook op een halfhoge Lowa’s, maar dan type B. De wat stuggere zool vind ik fijner lopen op zwaarder terrein en met bepakking.
Tijdens het trainen viel alles mee, behalve de slaapzak..
Doordat Kenay en ik een paar keer per maand een lange tocht maken, hebben we standaard een goede basisconditie. Ter voorbereiding op de reis naar Noorwegen hebben we twee keer een weekend gewandeld op de Veluwe en overnacht op een veldje in het bos. Daarbij had ik praktisch alle spullen in de rugzak die ook mee zouden moeten naar Noorwegen, behalve eten voor een week voor mezelf en de hond. Die dagen liepen we ongeveer 12-15 km per dag met een bepakking van zo’n 15 kg. Dat viel mij eerlijk gezegd niet tegen. Met een goed passende en goed ingepakte rugzak is dat prima te doen. Het enige wat mij tegenvalt is die mummy slaapzak. Ik vind het echt een vreselijk ding, ik kan er niet lekker in liggen, maar misschien is dat nog een kwestie van wennen.
Heuvels en hitte maken backpacken zwaar
Noorwegen ging dus niet door in 2020, maar ik had nog meer ijzers in het vuur: de Müllerthal Trail lopen met backpack, in september 2020. Naar Luxemburg mochten we gelukkig wel. Vol goede moed gingen we op pad met een groepje, waarbij ik de enige was die al vaker met volle bepakking had gelopen. En het viel tegen! Het is zwaar om met bepakking te lopen op heuvelachtig terrein en daarbij was het ook nog eens ruim 30 graden. Ook waren de afstanden te lang, de eerste etappe was 23 km. Dat is veel met 20 kg op je rug, zeker bij die hoge temperaturen. Helaas hebben we na die eerste etappe moeten besluiten niet verder te gaan met de trail. In die hitte was dat onverantwoord voor de baasjes en de honden. We zijn toen neergestreken op een camping en hebben van daaruit prachtige wandelingen gemaakt. Als alles mee zit gaan we hem in september 2021 wel helemaal lopen, als de temperatuur dan ten minste niet weer zo hoog is.
Plannen voor de toekomst
De Noorwegen reis van 2020 is doorgeschoven naar juli 2021. Hopelijk kan het dit jaar wel. Vanaf april ga ik het lopen met zware backpack weer opbouwen, zodat ik in ieder geval weer helemaal fit ben tegen de tijd dat we hopelijk naar Noorwegen kunnen.
Daarnaast heb ik de West Highland Way in Schotland op mijn verlanglijstje staan, de Rennsteig, en de Escapardenne Eislek Trail, om er maar een paar te noemen. Deze wil ik niet allemaal in mijn eentje lopen, maar er zijn ongetwijfeld gegadigden te vinden!
Lijkt het jou ook leuk om samen met andere mensen en honden meerdaagse tochten te lopen? In de Facebook-groep Backpacken met je hond vind je gelijkgestemden. Plaats gerust een oproepje!
Ter voorbereiding op een langere tocht kun je mee met een van de avonturen die ik dit jaar organiseer. We wandelen met een klein groepje mensen en honden twee dagen met volle bepakking en overnachten op een camping. Bekijk de tochten hier.
Lees hier de andere verhalen uit de serie ‘Avonturiers aan het woord’.
0 reacties